Ik ben op vakantie en besloot het dorpje doel te bezoeken. Je hoort vele verhalen over het dorpje. Maar wat is waar en wat kun je geloven of niet. Ik heb met eigen ogen het dorpje kunnen bewonderen en heb een echte Doelenaar gesproken.
Ook sprak ik hier 2 stewards die me meer konden vertellen over dit dorp. Best interessant. Ik ben eerst in de avond een klein rondje gaan maken. Overdag in de middag ben ik een uitgebreid rondje gaan lopen!
Het verhaal van de vrouw: (naam en foto mocht ik niet maken/delen.
Ik kwam op een paadje langs en boerderij, hier kwam ik een vrouw tegen die zei dat we prima verder konden dan het koord dat aangaf dat we niet verder mochten. Ze sprak Belgisch ik kon haar door goed te luisteren verstaan. Ik vroeg aan haar of ik iets mocht vragen. Ik vroeg of ze hier woonde. Ze zei: “ja ik ben hier geboren en getogen.” We gingen door op het verhaal. Ik vroeg haar hoe ze het vind om daar te wonen. Ze vertelde over haar moeder die was overleden en dat ze het beu was en moe werd van het dorp. Sinds dat haar moeder was overleden vond ze het niet meer de moeite waard. “In het verleden was alles nog niet afgetimmerd, en kon je alles nog zien zoals het was.” Het verhaal dringt tot je binnen. Dat een mooi dorpje zoals deze afgekocht werden en er nu (ongeveer) nog 10 mensen wonen en de rest onbewoond is.
Even later kwamen we 2 stewards tegen.
Ook hen vroeg ik of ze meer informatie hadden over dit dorp.
Ze vertelden over het gesticht wat inmiddels was afgebrand. Ze lieten me zelfs foto’s en namen zien van hoe de klederdracht was en wie er allemaal nog hadden gewoond. “Het word ook wel het spookdorp Doel genoemd.” Zo vertelde ze over het het wel bekende spookhuis. Daar waar een bezoeker, toen alles nog open was, van de trap viel en overleed. Daarin tegen gaan er ook verhalen dat er een strop in het huis hing en dat er iemand zelfmoord heeft gepleegd. “Het zijn maar verhalen,” zei ik. Ik weet niet wat ik van moest vinden maar stond wel verbaast over wat ze allemaal te vertellen hadden. Het interessante nog is. Is tien we aankwamen stond er een paal omhoog met een lint van de Belgische politie. We dachten dat we niet verder mochten rijden tot dat een Belgische automobilist vertelde dat we gewoon Doel in konden rijden. De stewards vertelden dat je er zo in kon rijden. Normaal werkt de poort alleen met Belgisch paspoort. Maar omdat hij stuk was is het even anders. De mannen vertelden ook dat zei het dorpje goed kenden en veel hadden meegemaakt. Ze hadden erg veel humor en meer vele verhalen.
Het raarste vond ik nog, in 2011 zijn er nog onderzoekers geweest die naar zwarte schimmen hebben onderzocht. Best geestig en eng. Maar zo door de mensen die er lopen, de mensen die er hebben gewoond of vaker komen. Is het best interessant om er achter te komen hoe het daad werkelijk zit.
Tevens vertelden de stewards en de vrouw dat de eerdere bewoonbare huizen voor geld werden verkocht. Zodat de burgemeester de naast gelegen haven te vergroten. Maar ondanks later toch weer mensen in konden trekken. De stewards zeiden ook dat de mensen die er uit moesten hun kinderen het konden laten op kopen. Als zei het niet wouden hebben dat de kleinkinderen het konden kopen. En als zei het niet wouden dat de huizen plat gingen. 1 van de stewards zei dat hij het erg jammer vond dat het zo moest omdat hij er vanaf jongs af aan al veel kwam.
Meer informatie over doel? Klik hier
